جنبش راه سبز ایران

وب خبری-تحلیلی-سیاسی

۱۳۹۰ اردیبهشت ۱۲, دوشنبه

AZERBAYCAN: فيلمي جديد از حواشي تراکتور و صبا(و شليک گاز اشک آ...

AZERBAYCAN: فيلمي جديد از حواشي تراکتور و صبا(و شليک گاز اشک آ...: "پرت کردن مردم از روي تپه هاي مجاور استاديوم توسط ماموران و پرتاب سنگ و گاز اشک آور توسط نيروي انتظامي"

در ۱۱:۱۴ بعدازظهر

ارسال شده توسط J.R.S

با ایمیل ارسال کنید این را در وبلاگ بنویسید!‏هم‌رسانی در X ‏در Facebook به اشتراک بگذارید ‏اشتراک‌گذاری در Pinterest

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

پیام جدیدتر پیام قدیمی تر صفحهٔ اصلی

اشتراک در: نظرات پیام (Atom)

بالا نامه

فهرست وبلاگ من

BBCPersian.com | صفحه نخست
سایت خبری تحلیلی کلمه
فرصت نوشتن / روزنوشته هاي بابك داد
دولت ملی
Roshangari.net
جنبش راه سبز - جرس
بالاترین
روزنگار
صدای امریکا

اشتراک در

پست‌ها

پست‌ها

نظرات

نظرات

جستجوی این وبلاگ

درباره من

J.R.S: کسی که به وجود آب ایمان داشته باشد هیچ وقت تشنه نمیماند.

مشاهده نمایه کامل من

آیا امسال سال1390 پایان راه دیکتاتوری در ایران است؟

دنبال کننده ها

تعداد بازدید از صفحه در هفته گذشته

بايگانی وبلاگ

پست های پرطرفدار

احیای جنبش اسکناس نویسی

در شرايط حاضر كه با فشار و سركوب بي سابقه حاكميت راه براي كوچكترين حركات و تجمعات خياباني بسته شده است لزوم روي آوري به حركات كم هزينه بيش ...
شیوا نظر آهاری در خطر اعدام

شیوا نظر آهاری در خطر اعدام سازمان عفو بین الملل روز دوشنبه طی بیانیه ای، از مقامات جمهوری اسلامی خواستار آزادی فوری و بی قید و شرط، و رف...
گريز از سرکوب، رويارويی با مشکلات غربت : پناهجويان ايرانی در ترکيه دويچه ‌وله:به هنگام گذر از رودخانه، يخ زير پای آنان مي‌شکند، اسبهايی که بر آن سوار بودند تعادل خود را از دست مي‌دهند، دو جوان در آب يخ مي‌غلطند. با چنين مشکلاتی کشور را ترک کرده‌اند تا دستگير نشوند. فشرده‌ی گزارشی از واشنگتن پست. روزنامه "واشنگتن پست" گزارشی به قلم شهرزاد فرامرزی (آسوشيتد پرس) منتشر کرده که تصويری به دست مي‌دهد از فرار گروهی از ايرانيان از خاک ايران و ورود آنان به ترکيه و مشکلها‌، ترسها و اميدهايی که با آن حين زندگی در تبعيد روبرو هستند. اينان بيش از همه ايرانياني‌هستند که در حرکتهای اعتراضی عليه دولت شرکت داشته و در پی سرکوب و پيگردهای شديد پس از انتخابات ايران در ماه ژوئن مجبور به ترک وطن شده‌اند. نويسنده آماری را در مورد آنان به دست مي‌دهد. اين آمار با استناد به فهرستی است که آيدا سعادت، فعال حقوق زنان، تهيه کرده که خود در ماه دسامبر از راه مرز به ترکيه گريخته است. طبق اين فهرست حدود ۴۲۰۰ ايرانی از ژوئن ۲۰۰۹ پس از گريز از ايران در اروپا، آمريکا و کشورهای منطقه خليج فارس مثل امارات متحده عربی پخش شده‌اند. ۱۱۵۰ نفر، يعنی بيشتر اين افراد، طبق گزارش کميته کمک به پناهندگان سازمان ملل متحد، با استفاده از امکان فرار از راههای مرزی پردست‌انداز و ورود بدون رواديد به ترکيه در اين کشور پناه جسته‌اند. با ورود آنان به ترکيه آمار پناهندگان ايرانی ثبت‌شده در ترکيه به ۴۴۴۰ نفر (آمار ماه فوريه) رسيده است. گريزی پرخطر در گزارش "واشنگتن پست" شرح کوتاهی مي‌خوانيم از فرار حسام ميثاقی (۲۱ ساله) و سپهر عاطفی (۲۰ ساله)، دو فعال جوان حقوق بشر، در زمستان از راه مرز و با گذشتن از راههای صخره‌ای با کمک قاچاقچيان کـُرد. در چند سطر، احساس خطرناکی "گريز ناگزير" به خواننده منتقل مي‌شود: «زمانی که دو مرد جوان سوار بر اسب راه گريز از مرز ايران را پی گرفتند، برفی سبک مي‌باريد. وقتی به اعماق کوهستان رسيدند، طوفان برفی بود که جلوی ديد را مي‌گرفت، دمای هوا بسيار پايين بود و آنها به زحمت زنده بودند.» به هنگام گذر از رودخانه، يخ زير پای آنان مي‌شکند، اسبهايی که بر آن سوار بودند تعادل خود را از دست مي‌دهند، دو جوان در آب يخ مي‌غلطند. ميثاقی از احساس آن زمان خود مي‌گويد: «دست و پايم بي‌حس شده بود. حس مي‌کردم دارم غرق مي‌شوم، نمي‌دانستم کجا هستم. از درد مي‌خنديدم.» عاطفی به ياری او مي‌آيد، دستش را مي‌گيرد او را به سمت کاميونی که در دوردست مشاهده کرده بر روی برفها مي‌کشد. اين دو سوار بر کاميون سرانجام به کمک آن وارد خاک ترکيه مي‌شوند. خطر زندگی در ايران فرامرزی در گزارش خود به خطری اشاره مي‌کند که جان پناهجويان را در ايران تهديد مي‌کرده است. برای نمونه، يک ماه پس از آنکه ميثاقی و عاطفی در ماه ژانويه از ايران خارج شدند، ماموران امنيتی به خانه آنها حمله کرده‌اند. اين دو را متهم به "محاربه" کرده‌اند که مجازات آن مرگ است. اطلاعاتي‌ها نويد خانجاني، دوست اين دو را دستگير کردند که نخست مي‌خواسته با آنها از کشور خارج شود، اما در دقايق آخر از تصميم خود بازمي‌گردد. هم اکنون همراه با خانجانی هشت تن ديگر از اعضای "کميته مستقل گزارشگران حقوق بشر" در زندان هستند که به گفته فرامرزي، خطر مرگ جان آنان را تهديد مي‌کند. زندگی برزخی در تبعيد ترکيه در گزارش "واشنگتن پست" زندگی تبعيديان ترکيه به زندگي‌ای برزخی تشبيه شده: پناهجويان از امنيت بيشتری نسبت به ايران برخوردارند، اما همه با پولی اندک گريخته‌اند، اجازه کار ندارند و در آپارتمانهايی کوچک و با حداقل مبلمان مي‌زيند. بسياری از آنان اميدوارند که به کمک سازمان کمک به پناهندگان وابسته به سازمان ملل متحد بتوانند به آمريکا يا اروپا بروند، اميدی که شايد تحقق آن چند سال طول بکشد، چون نهاد يادشده هم اکنون با مسئله هزاران پناهجوی عراقی نيز، که در سالهای اخير آواره شده‌اند، دست به گريبان است. فرامرزی مي‌نويسد، بسياری از ايرانيان هم اکنون در دو شهر قيصريه و نيغده (نيده Nigde) به سر مي‌برند. آنان همچون ديگر پناهجويان ترکيه مجبور به زندگی در شهرهايی هستند که وزارت کشور آن تعيين کند، بايد به طور مداوم خود را به پليس معرفی کنند و بدون اجازه حق حرکت از شهری به شهری ديگر را ندارند. هر فرد بالغی علاوه بر پرداخت اجاره خانه و ديگر مخارج بايد هر شش ماه حدود ۲۰۰ دلار به دولت ترکيه برای اجازه اقامت بپردازد. برای هر کودک ۱۰۰ دلار در هر شش ماه بايد پرداخت شود. وزير کشور ترکيه هفته گذشته فرمانی را برای رفع اين قاعده صادر کرده که اما هنوز اجرا نشده است. تلاش برای از سرگيری زندگی و فعاليت "واشنگتن پست" از مسائلی مي‌نويسد که فکر پناهجويان را به خود مشغول مي‌دارد: «آنان به آنچه گذشته است مي‌نگرند � صدها نفر دستگير شده‌اند، و دو نفر اعدام، از ميان يازده نفری که بخاطر شرکت در جنبش اعتراضی محکوم به اعدام شده‌اند. برخی مي‌کوشند در تبعيد به فعاليت خود ادامه دهند و برخی در تلاش مداوای آسيب‌ديدگی روحی خود هستند.» شهرزاد فرامرزی با چند تن از پناهجويان مصاحبه کرده است. يکی از آنان زنی است با نام مستعار مهديس، ۳۵ ساله، که برای يکی از روحانيان دگرانديش در قم کار مي‌کرده و يک سال پيش به ترکيه گريخته است. وی مي‌گويد که پيش از آن در زندان ايران بارها به او تجاوز شده، و در ترکيه نيز يکی از پناهجويان به او تجاوز کرده است. او که هم اکنون در قيصريه است، روزهای مديدی بوده که قصد داشته به قيصريه نقل مکان کند، اما پليس از او برای اجازه اين کار ۲۰۰ دلار مي‌خواسته که او نداشته است. سرانجام او با قرض گرفتن از پناهجويان تازه وارد توانسته به قيصريه انتقال يابد. پناهجوی ديگری که درباره او در گزارش "واشنگتن پست" مي‌خوانيم، مهرداد عشقی (۴۰ ساله) است، که خواننده رسمی صدا و سيمای جمهوری اسلامی بود. عشقی در زمان انتخابات طرفدار ميرحسين موسوی بوده و حاضر به شرکت در تبليغات انتخاباتی احمدي‌نژاد نشده، و برای همين تهديدش کردند. وی مي‌گويد، خانه و رفت و آمدهايش زير نظر ماموران اطلاعاتی بوده است و وضع را مدام خطرناکتر مي‌ديده: «آدم نمي‌داند، ممکن بود بلايی سر من بياورند. آنها حاضرند به هر قيمتی جمهوری اسلامی را حفظ کنند.» عشقی که به عنوان خواننده، خطاط، نقاش و آهنگساز از زندگی مرفهی در ايران بهره‌مند بوده ،مي‌گويد که در ايران بهترين وضع را داشته و اينک در ترکيه آدمی عادی است. او هم مثل پناهجويان ديگر مي‌گويد که دولت ترکيه جلوی هر گونه فعاليت سياسی پناهجويان را در خاک خود مي‌گيرد. از جمله مقامات ترک بنام حفظ جان او جلوی برگزاری نمايشگاهی از نقاشيهای او را گرفته‌اند. فعاليت جاسوسان حکومت و جلوگيری از فعاليت پناهجويان "واشنگتن پست" به روابط نزديک ايران و ترکيه اشاره کرده‌، مي‌نويسد که ايران مهمترين تامين‌کننده گاز طبيعی ترکيه است و دو کشور در حال گسترش روابط تجاری خود تا حد ۱۰ ميليارد دلار در سال هستند. رئيس پليس قيصريه گفته است که هر محدوديتی در مورد ايرانيان، از جمله اينکه نبايد با روزنامه‌نگاران حرف بزنند، برای حفظ جان آنان است. اما شهرزاد فرامرزی مي‌نويسد، برخی از پناهجويان شکايت دارند از اينکه مدام توسط جاسوس‌ها و نيروهای امنيتی جمهوری اسلامي، تلفنی يا حتی فيزيکي، مورد حمله و تهديد قرار مي‌گيرند. به گفته سازمانهای حقوق بشر، جاسوسهای جمهوری اسلامی سعی در نفوذ در ميان پناهجويان و ايجاد جو سوء ظن و عدم اعتماد در ميان آنان دارند. حامی تقوي، استاد دانشگاه چهل ساله‌ای که کمی پس از انتخابات از ايران گريخته، مي‌گويد که او و خانواده‌اش مي‌کوشند تماسی با ديگر ايرانيان نداشته باشند. او مي‌افزايد که به ديگر ايرانيان اعتمادی ندارد و سعی کرده آپارتمانی به دور از ايرانيان ديگر برای خود و خانواده‌اش بيابد. تقوی که بارها به خاطر شرکت در حرکتهای اعتراضی در ايران دستگير شده، مي‌گويد که در زندان شکنجه شده است. وی از عوارض شکنجه بر جسم و روحش برای خبرنگار "واشنگتن پست" مي‌گويد. تقوی که سخنگوی انجمن مستقل فرهنگيان در ايران بوده، اميدوار است بتواند در محل جديد زندگي‌اش به آرامش دست يابد. «زندگی و فعاليت را از سرگيريم!» همسر حامی تقوي، مهروش داداشيان، ۳۵ ساله، از وبلاگ‌نويسان ايرانی است که در جريان کشاکشهای سياسی وبلاگش نيز بسته شده است. داداشيان تمرکز اصلی خود را روی شروع زندگی جديد در ترکيه گذاشته است. مهمترين چيز برای او از جمله اين است که دختر ۶ ساله اش بتواند به زودی وارد مدرسه شود. او مي‌گويد: «من در حال زندگی می کنم. نه به گذشته فکر مي‌کنم و نه راجع به آينده خودم را نگران مي‌کنم. اينجا آرام است. در ايران ما روزی بيست بار تقريبا دچار حمله قلبی مي‌شديم. هربار مي‌آمدند در خانه‌مان ما را ببرند.» آيدا سعادت، فعال حقوق زنان هم به حال مي‌نگرد. او مي‌خواهد با وجود همه موانع، فعاليت خود را در تبعيد ادامه دهد. سعادت مي‌گويد: «من مهاجر نيستم. آمده‌ام اينجا تا به کارم ادامه دهم.»

دويچه ‌وله:به هنگام گذر از رودخانه، يخ زير پای آنان مي‌شکند، اسبهايی که بر آن سوار بودند تعادل خود را از دست مي‌دهند، دو جوان در آب يخ مي‌غ...
اگر مردم از دولت بترسند همیشه ظلم خواهد بود و اگر دولت از مردم بترسد آزادی
انتقاد شدید ناصر حجازی از دولت احمدی نژاد و طرح حذف یارانه‌های او: مگر مردم گدا هستند؟ سایت گل - ناصر حجازی در مصاحبه با سایت شخصی خود مصاحبه ای تند انجام داده و بی پروا اقدامات اقتصادی دولت را زیر سئوال برده است. - بعد از مبتلا شدن ناصر حجازی به بیماری، روند مناسبی در راستای بهبودی شما می دیدیم اما بیکباره در طی 2-3 ماه اخیر افت و ضعف بدنی واضح و مشخصی را در شما شاهد هستیم ، توضیح می دهید؟ به من می گویند عصبانی نشوم ، مگر بی غیرتم وقتی درد و مشکلات مردم را به چشم می بینم ، با بی تفاوتی از کنار آن بگذرم.آمده اند و یارانه ها را به مردم غالب کرده اند.زندگی مردم بهتر نشده که بدتر هم شده است .خدمت به مردم یعنی فراهم کردن رفاه و آسایش آنها اما متاسفانه شاهد نداری و سختی زندگی مردم هستیم.دولت می گوید چهل هزار تومان در ماه به مردم کمک میکنیم ، مگر مردم گدا هستند ؟ مردم ایران روی گنج خوابیده اند ، نفت، گاز و... دولت حق ندارد به مردم کمک کند،دولت باید کار کند، خدمت کند و زحمت و دسترنج مردم را دودستی تقدیم آنها نماید.چهل هزار تومان در ماه به مردم می دهند و بعد چند برابر آن را از جیب مردم برداشت می کنند و سپس ادعای خدمت به مردم دارند.از دید مسوولین خدمت دولت به مردم یعنی کار کردن مردم برای دولت واینکه مردم کار کنند و پولشان را تقدیم دولت نمایند! .برای من گاز می آمد چهل هزار تومان و حالا می آید یک میلیون تومان .گاز به کشور همسایه با مبلغی بمراتب کمتر از آنچه از جیب مردم برداشت می کنند ، صادر می شود.با دیدن این شرایط نباید عصبانی شوم ؟ نباید حرص بخورم و شرایط جسمانی ام مثل امروز شود.من این حرفها را برای خودم نمی زنم.به هر حال از آنجایی که چهره شناخته شده ای هستم و مردم به من لطف دارند ، زندگی ام می گذرد حتی با اینکه بیماری ام بسیار پر هزینه است با لطف مسوولین بیمارستان کسری، مالک گسترش فولاد تبریز و اندوخته پس اندازم روزگار سپری می شود اما اگر مردم عادی شرایط امروز من را داشتند و با یک بیماری پر هزینه روبرو شوند ، چه باید بکنند؟بروند بمیرند؟من ناصر حجازی هستم ، سرد و گرم روزگار را چشیده ام . عمری از من گذشته است. هیچ ابایی هم ندارم که اگر من را ببرید وبا شلیک 2 تیر به زندگی ام خاتمه دهید. حرفهایم از سر دلسوزیست.کمی مراعات مردم را کنید..مردم را دوست داشته باشید تا آنها هم شما را دوست داشته باشند.مردم معنای خدمت را می دانند و اگر آن را احساس نمایند پا به پای دولت می ایستند و اگر نمی توانید رفاه مردم را فراهم سازید ، بروید .من 4 سال قبل و در اواسط فصل وقتی دیدم اعضای هیات مدیره با دخالتهایشان اجازه نمی دهند تا در تیم مردمی استقلال علیرغم توانایی ام کار کنم و ماندنم فایده ای ندارد بخاطر مردم در حالی که مرا می خواستند ، رفتم تا شاید دیگران بتوانند موفق باشند.مردم ایران قدرشناس هستند.قدر این قدرشناسی را بدانید.

با پشتیبانی Blogger.